ในเว็บไซท์ เรื่องเล่าผี พันทิป นับว่าเป็นเว็บบอร์ดยอดนิยมของชาวไทย เป็นศูนย์รวมของเรื่องราวหลากหลายแง่มุมที่ผู้คนมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์และความคิดเห็นกัน หนึ่งในเรื่องราวเหล่านั้นก็คือ “เรื่องเล่าผี” เรื่องเล่าสยองขวัญจากประสบการณ์จริงของสมาชิกพันทิป หรืออาจจะได้ยินได้รับฟัง แล้วนำมาเล่าสู่กันฟังในเว็บไซท์แห่งนั้ หากใครเป็นแฟนคลับของที่นี่ น่าตะรู้จักกันดีกับแท็ก “เรื่องเล่าสยองขวัญ” ที่ในแต่ละวันจะมีเรื่องราวชวนขนลุก มาให้อ่านกันจนตาแฉะ และนี่คือ 30 กระทู้ผีพันทิป ที่คัดมาว่า “เด็ดจัด ปลัดบอก” จากสมาชิกในพันทิปที่ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง ส่วนใครอยากอ่านภาคสองไปอ่านได้ตามลิงก์นี้ครับ 

รวมกระทู้ เรื่องเล่าผี จาก Pantip ในอดีตถึงปัจจุบัน ที่ไม่ควรพลาด

3. ประสบการณ์ “โดนของ” ที่จำเป็นต้องจำไปตลอดชาติ

ผู้ตั้งกระทู้ : สมาชิกเลขลำดับ 2601631

หัวข้อจากปี : 2558

เรื่องย่อ…. นี่เป็นหัวข้อผีพันทิปที่ผู้บรรยายรับรองหนักแน่นว่า “เป็นความจริง” เมื่อสมาชิกพันทิปรายหนึ่งออกมาเล่าถึงประสบการณ์กรรมหนัก ที่บิดาถูกคุณไสย์มนต์ดำทำลายชีวิตจนกระทั่งครอบครัวที่ต้องมีความสบายทลายลงเฉพาะหน้า โดยเพื่อนผู้ร่วมการทำงานเก่า แม้ผู้ใดกันเคยมีประสบการณ์ในเรื่องแบบงี้มาบ้าง คงจะมีอารมณ์และก็คิดภาพตามได้อย่างไม่ยากเย็น ที่สำคัญ…ประเด็นนี้เคยได้ออนแอร์รายการเรื่องผีและก็บรรเทาบาปมีชื่อของประเทศไทยมาแล้ว
ครอบครัวของพวกเราอาศัยอยู่กันที่จังหวัดหนึ่งใน3จังหวัดชายแดนภาคใต้ บิดาของพ้อยท่านปฏิบัติงานเป็นเจ้าหน้าที่รัฐจ้ะ เรียกว่ามีขั้นที่สูงอย่างยิ่งจริงๆ เป็นบุคคลที่มีน่าตา มีชื่อศักดิ์ศรีท่านเป็นผู้ที่ขยันทำงานมากพูดได้ว่างานไม่เสร็จบิดาก็จะไม่กลับ

ไม่พัก ไม่ว่าจะเสาร์เป็นต้นว่าตหยุดราชการอะไรก็ตามบิดาก็จะไปปฏิบัติงานเสมอ ท่านเป็นคนอย่างนี้มานานมาแล้ว
กระทั่งบางเวลาเราก็น้อยเนื้อต่ำใจว่าเพราะอะไรบิดาไม่หยุดงานแล้วไปท่องเที่ยวกับครอบครัวบ้าง   แต่ว่าก็รู้เรื่องจ้ะ ที่ท่านทำก็เพราะว่าครอบครัว

ด้วยเหตุว่ารายได้หลักของครอบครัวมาจากบิดาผู้เดียว ท่านไต่เต้าจากตำแหน่งน้อยๆขึ้นมาเป็นระดับที่ถือว่าสูงได้ เเละท่านไม่เคยทุจริตเงินของแผ่นดินเลยแม้กระทั้งบาทเดียว เป็นพวกเรากระหยิ่มใจมากมายที่มีบิดาที่เป็นคนดีขนาดนี้ ตั้งแต่พวกเราเกิดขึ้นมาจนกระทั่งตอนนี้พวกเราอายุ18ปีแล้ว

พวกเรายังไม่เคยมองเห็นบิดาทำบาปทำกรรมเลยแม้กระทั้งครั้งเดียว ถ้าหากไม่นับตบยุง5555555555

           เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อปี 2557 โน่นเป็นปีที่ผ่านมานี่เองจ้ะ ครอบครัวพวกเราก็ดำรงชีวิตอย่างเดิมธรรมดาแต่ละวันกระทั่งวันนึง
คุณพ่อและก็รวมทั้งคุณแม่พวกเรากลับไปอยู่บ้านที่ชนบท ก็ไม่มีไรจ้ะ ทุกสิ่งทุกอย่างราวกับจะธรรมดา จวบจนกระทั่งเย็นวันนั้น คุณยายพวกเรามองหน้าบิดาพวกเรา รวมทั้งกล่าวขึ้นมาเฉยๆว่า

"เป็นไรรึเปล่าลูกเพราะเหตุไรหน้าซีดจัง ป่วยหนักรึเปล่า" รวมทั้งคงจะด้วยความไม่สบายใจของท่านมั้งขา ภายหลังกลับตจว. ก็เลยไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกาย

แม้กระนั้นจริงๆบิดาก็ตรวจร่างกายรายปีอยู่เเล้วนั่นแหละ บวกกับบิดาพิจารณาตนเองว่าตอนอึมันมีสีคล้ำๆปวดหลังเป็นประจำแม่พูดว่าบิดาพูดมากว่าที่นอนมีไรรึเปล่านอนมิได้เลยเจ็บไปหมด เสมือนมีเข็มมาทิ่มแทง แล้วทีนี้คือบิดาก็มิได้นอนเลยจริงๆ

           ภายหลังจากไปตรวจ มันก็มีนัดวันส่องกล้อง ที่ส่องเข้าไปในปากบิดาพวกเราก็ไปส่องเป็นพวกเราเห็นอกเห็นใจบิดามากมาย บิดาบอกเจ็บมากมาย เจ็บท้อง ปวดมากมายกแล้วบิดาก็ร้องมันเป็นภาพที่แย่มาก พวกเราร้องตาม เห็นใจบิดา ได้แม้กระนั้นกล่าวว่ามันอาจได้ผลสำเร็จใกล้กันสักครู่ก็หาย มาตรวจก็ดีจะได้รับรู้ว่าเป็นอะไรรึเปล่า

ลืมบอกไป พ้อยมิได้อยู่กับบิดามารดานะ ออกมาเรียนกทมตั้งแต่มัธยม4สอบทุนจากใต้มาจ้ะ หวังจะช่วยแบ่งเบาภาระ+ต้องการเรียนพิเศษที่ดีๆทำให้ตอนนั้นพวกเรามิได้อยู่กับบิดาเลย ได้ยินเพียงแค่สิ่งที่แม่เล่าให้ฟังว่าเป็นไงบ้าง แล้ววันที่ผลตรวจออกก็มาถึง แม่พูดว่าพบก้อนเนื้อแม้กระนั้นโชคดีที่ไม่ใช่เนื้อร้าย แต่ว่าก็จำต้องตัดทิ้ง และจากนั้นก็นัดหมายวันตัดนู้นนี่ ก่อนที่จะผ่าตัดบิดาก็จะต้องเข้ามาตรวจดังที่หมอนัดอยู่บ่อย เป็นแทบทุกวันเลยก็ว่าได้ พวกเราเห็นใจบิดามากมาย บิดาเคยบอกว่า"ถ้าหากทราบดีว่าเจ็บขนาดนี้ ไม่มาตรวจแล้ว นี่มากี่ครั้งก็เจ็บทุกหน ถ้าเกิดไม่มาอาจไม่เจ็บ" โอ้ยยย พวกเรานี่แบบร้องไห้อะ ได้แม้กระนั้นให้กำลังใจบอก"บิดาสู้ๆอย่ากล่าวแบบนี้ สักครู่ก็หายแล้ว"

             ภายหลังจากบิดาผ่าตัดเป็นตัดกระเพาะออกไป 70เปอเซน เป็นเยอะแยะ บิดารับประทานไรมิได้เลย ก็อุตสาหะรับประทาน เป็นซูบผอมมากมาย
พวกเรากลับมาในเวลานั้นบิดาดีแล้วขึ้นกว่าเดิมแล้ว แพทย์ให้พักรักษาตัวอยู่บ้านบิดาก็ไม่ยินยอมพัก คิดออกว่าพักได้เพียงแค่เช่นตนึงมั้ง แล้วบิดาก็ไปทำงานต่อ เรียกคนขับมารับ ทุกวี่วันทนเจ็บ เพื่อไปปฏิบัติงาน ครั้งคราวก็ทำไม่ไหวเพียงพอถึงที่ดำเนินงานก็ขึ้นไปห้องเช่าไปนอน บอกแล้วว่าบิดาพวกเราเป็นคนขยันขยันเกิ๊นนน พวกเราคิดออกวันนั้นพวกเราอยู่บ้านพวกเราตื่นยามเช้าเพื่อจะไปสอบทุนเพื่อย้ายรร.บิดาพวกเรากำลังเต้นแอโรบิกหน้าทีวี บิดาหันมามองดูพวกเรา แล้วบอกกับพวกเราว่า ‘บิดาเจ็บจังเลยลูก บิดาจะตายแล้ว บิดาเป็นโรคมะเร็งระยะในที่สุด’ เป็นเนื่องจากว่าก่อนหน้าที่ผ่านมาบิดาก็เคยกล่าวว่าบิดาเป็นโรคมะเร็งแม้กระนั้นพวกเราถามแม่แม่บอกมิได้เป็นบิดาเป็นเพียงแค่เนื้องอกปกติรวมทั้งตัดไปแล้วช่วงนี้เป็นรักษาตัวอยู่ เพียงพอพวกเราได้ยินบิดาพูดยังงั้นพวกเราก็ะจะแบบ ‘เห้ออบิดาคิดมากจริงๆโรคมะเร็งอีกละ สักครู่ก็หาย กล่าวอยู่ได้’ เป็นเนื่องจากว่าพวกเราไม่อยากที่จะให้บิดาคิด พวกเราเลยแบบกล่าวถ้าเช่นนั้นไป

เนื่องจากว่าพวกเราก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นโรคมะเร็งจริงๆด้วยเหตุว่าแม่ก็บอกอยู่ว่าไม่ใช่ จนกระทั่งกระอีกทั้งเวลาผ่านไป 7-8เดือน ลักษณะของบิดาก็ทรุดลง แม่โทรมาบอกพวกเราว่าบิดาเข้ารพ รับประทานไรมิได้มาแทบอาทิเช่นตแล้วรับประทานแล้วคลื่นไส้ออกหมด ผลที่ตามมาไส้พันกัน จะต้องผ่าตัด ปีนี้บิดาผ่าตัด2ครั้งแล้ว ธรรมดาบิดาพวกเราเป็นคนอ้วน อ้วนมากมาย

           ผ่ารอบแรกเป็นโคตรผอมบางแล้ว แม้กระนั้นผ่ารอบนี้เป็นเขารับประทานไรมิได้เลยเว้นแต่ของกินจากทางสายยาง มีสายระโยงระยางสุดกำลังบิดาไปหมด

อยู่โรงพยาบาลเกือบจะเดือน อาการกำเริบเลย รับประทานและจากนั้นก็อาเจียนออกมาหมด แม่กล่าวว่าเสมือนบิดาจะไปหลายคราแล้ว เป็นแบบมันแย่มากนะโว้ย

พวกเรานี่ต้องการกลับไปพบบิดามากมาย เมื่อใดก็ตามแม่โทรมาพวกเราภาวนาเสมอว่าให้มีข่าวดีเกิดขึ้นแม้กระนั้น..ก่อนสอบ1เช่นตแม่โทรมาหาพวกเราบอกให้กลับมามองบิดา พวกเรานี่ช็อกมากมายกลัวไปหมด ไม่กล้าถามคำถามว่ากำเนิดอะไรได้แม้กระนั้นภาวนาขอให้สิ่งศักดาสิทธ์ป้องกันบิดา

แล้วภาพที่พวกเรามองเห็นตอนพวกเรากลับไปเป็นบิดาแปรไปมากมาย ตัวซูบผอม ร่างกายราวกับหนังห่อหุ้มกระดูก พวกเราจำบิดาแทบจะมิได้ พวกเราเข้าไปหาเค้า กอดเค้า
แล้วพวกเราก็จำต้องรีบวิ่งเข้าห้องสุขามาร้องไห้ พวกเราเห็นใจบิดา ไม่คิดว่าจะเป็นขนาดนี้...

          เช้าตรู่วันนั้นแม่เล่าให้ฟังว่าเมื่อวานนี้คุณยายเอาดวงบิดาไปให้แพทย์แถวบ้านมอง เขาสะดุ้ง รวมทั้งบอกว่า โดนของ ของหนักด้วย มันทำให้รับประทานมิได้เลย  เอาตายสิ่งเดียว ของอยู่ข้างหน้าท้องทางด้านซ้าย หนักมากมาย ให้เอาน้ำมนตร์ไปให้รับประทาน น้าพวกเราก็รีบขับขี่รถจากตจวมาให้แม่พวกเราที่โรงพยาบาล บิดาดื่มน้ำมนต์นั้นเอากลับคืนเดียว ทีแรกๆที่ท้องบิดามีรูที่เป็นจากการผ่าตัดเล็กๆแต่ว่าอยู่ๆมันก็ปริกลายเป็นรูใหญ่ทำให้มีน้ำที่เป็นของเสียในท้องไหลออกมา หมอบอกว่าช่างเถอะเพราะเหตุว่าอย่างไรน้ำนั้นจะต้องออกมาอยู่และเลยปลดปล่อยไว้แบบงั้น พวกเราอยู่เฝ้าบิดาได้3วันพวกเราก็จำต้องขึ้นกรุงเทพมหานครไปสอบแล้ว กะว่าสอบเสร็จประเดี๋ยวจะกลับมา  ก่อนพวกเราไปพวกเราก็กราบเท้าบิดา จุ้บบิดา พวกเราบอกบิดาว่า "ห้ามเป็นไรไปก่อนนะ ประเดี๋ยวพ้อยขอไปสอบก่อนละสักครู่กลับมา

คอยพ้อยเป็นทันตะก่อนนะบิดา" บิดาเอ็งก็อือ ออ บอกรีบไปได้แล้วประเดี๋ยวตกเครื่อง บิดาช่างเถอะหรอก แล้วพวกเราก็ไป คนใดกันจะไปรู้ดีว่านั้นจะเป็นคราวสุดท้ายที่พวกเราได้ทำแบบงั้นกับบิดา..

      แล้วหลังจากนั้นก็เกิดเหตุราวแปลกหลายๆอย่างขึ้น เป็นบิดาพวกเรามีผู้ขับส่วนตัวแล้วพี่เขาเป็นคนดีมากมายเลย บิดาพวกเราเลยรัก และก็สนิทกับพี่เขามากมาย

คนขับบิดาก็เล่าให้ฟังว่า พี่เขารู้จักกับคนแก่คนนึงแล้ววันนั้นพี่เอ็งก็ไปขับขี่รถให้คนแก่คนนั้นแล้วเสมือนทุกสิ่งทุกอย่างมันเรียงร้อยต่อกันอยู่ๆก็คุยกันและจากนั้นก็เล่าที่ดูชะตาบิดาพวกเราว่าโดนของให้คนแก่ฟัง เขาก็บอกเนี่ยเขารู้จักแพทย์คนนึงเก่งมากมายเป็นแขก บุตรสาวเอ็งก็เคยโดนของปางตายแบบเดียวกัน ดีที่ช่วยได้ทัน