วงจรรวมชุดแรกที่ผลิตโดย Fairchild Semiconductors มีทรานซิสเตอร์เพียงตัวเดียว สามารถทำหน้าที่ลอจิกได้เพียงตัวเดียว ในปี 1968 ทรานซิสเตอร์บนวงจรรวมของ Fairchild มีจำนวนมากกว่าหนึ่งพันตัว เมื่อวงจรรวมมีขนาดเล็กลง จึงเริ่มถูกเรียกว่าชิป แต่ถึงแม้ชื่อจะดูน่ารัก แต่ก็มีบางสิ่งที่น่าทึ่งเกิดขึ้นบนพื้นผิวของชิปเหล่านี้ ยิ่งมีทรานซิสเตอร์น้อยเท่าใด ชิป  กระแสไฟฟ้าที่จำเป็นในการเปิดใช้งานก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น และยิ่งทรานซิสเตอร์มีขนาดเล็กลง คุณก็จะสามารถใส่ทรานซิสเตอร์ได้มากขึ้นในชิปตัวเดียวกัน ในตัวอย่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการประหยัดจากขนาดในประวัติศาสตร์ ทรานซิสเตอร์ที่มีขนาดเล็กลง ยิ่งคุณคำนวณได้มากขึ้นโดยใช้พลังงานน้อยลง เศรษฐกิจของการย่อส่วนนั้นดีมากจนแทบไม่น่าเชื่อ การลดขนาดทรานซิสเตอร์ลง 2 เท่า ทำให้พลังการคำนวณเพิ่มขึ้น 8 เท่า!